همانطور که تو عکس مشاهده میکنید ساخت این پل در زمان شاه عباس بوده البته در زمان قدیم هم در ایران از پل استفاده میکردند و درختان را قطع میکردند و پل میساختند ولی در زمان شاه عباس اوج ساخت و ساز و ایجاد پل های فراوان در سراسر کشور بود و مردم در آن زمان دیگه متحمل این نبودن به خاطر رفتن به آن سوی رود خانه های طویل مسیری طولانی را بپیمایند .
همانطور که در بحث حمام اشاره کردم به خرج حمام در این جا هم این موضوع صدق میکنه چون در آن زمان دولتها آنقدر پیشرفت نداشتند که بتونن اورگانی رو مختص به راه سازی داشته باشند رو این حساب خرجی رو برای پل در نظر میگرفتند و آن را در پل جاساز میکردند تا در مواقع احتیاج آن را برای پل خرج کنن .
حالا بنده قسمتهایی رو که سکه های طلا را جاساز میکردند نام میبرم .
۱- در کف داخل اتاق اول که شروع پل میشه سمت چپ کنج دیواره پل در عمق ۲الی ۳ متری.
۲- در پایه پل که معمولا در پایه اول جاساز میکردند به اندازه دو متر از سطح زمین به سمت بالا و نیم متر داخل پایه .
۳- در طاق پل زیر یک آجر که اگر دقت کنید مشخص است .