مسیر مرگ

بسم االله الرحمن الرحیم
در مسیر انسان به سوی خدا، انسان باید از نظر روحی و جسمی متحـول
شود تا آمادگی ورود به عالم برتر را کسب کند ی. کی از سرفصلهای ایـن
مسیر »مرگ« است. حال اگر جهت انتخابی انسان در دنیا، حرکت به سوی خداوند باشد؛ با مرگ این حرکت سرعت میگیرد.
این جاست که می توان گفت:
آن دگر گفت: ار نبودی مـرگ هـیچ
کـــه نیرزیـــدی جهـــان پـــیچ پـــیچ
خرمنــی بــودی بــه دشــت افراشــته
مهمــــــل و ناکوفتــــــه بگذاشــــــته
چون برای کسی که به دنبال مقـصد نهـایی جـان و روح اسـت، مـرگ
وسیلة رفع موانع و نزدیکشدن به مقـصد اصـلی اسـت و بـا ورود بـه عـالم
برزخ شرایط ظهور اسماء الهی به نحوهای نورانیتر از دنیا برای قلب انـسان ظهور می .کند
پس از ایمان به خدا، حقیقیترین نکتهای کـه انـسان بایـد بـدان دسـت
یابد و معتقد شود، ایمان به معاد است در تا ابدیت خود بدون ذخیره نباشد.
منشأ اعتقاد به معاد همان توجـه بـه روح مجـرد انـسان اسـت بـا کـه انـدک
تأملی انسان متوجه میشود علاوه بر این تن، یک »روح » یا « منی« دارد کـه

بدون بدن، دارای وجود مستقلی است و بقاء به آن بدن بـستگی نـدارد کـه
البته در بحـث اثبـات تجـرد روح نیـ ا بـه نکتـه پرداختـه مـیشـود. پـس از
روشنشدن تجرد روح است که انسان بـه فکـر فـرو مـی در رود آن حیـات
ابدی که زندگی تمام نمـیشـود، بلکـه شـکل آن تغییـر مـیکنـد، چگونـه
زیست و کنم و ساز برگ آن زندگی را چگونه فراهم آورم؟
در راستای چنین سؤالاتی است که مسئله معاد پیش میآیـد و خداونـد
بهکمک انبیاء در را ما درست فهمیدن معاد و درست زنـدگیکـردن در
ایدن بـرای آبـادانی قیامـت خـود یـاری مـیکنـد.